رئیس دانشکده‌ی مذاهب اسلامی ‌دانشگاه ادیان قم، در گفت‌وگویی با محوریّت آسیب‌شناسی عملکرد تقریبی دستگاه‌های نظام، به پاره‌ای از مشکلات سدّ راه به‌ سامان رسیدن گفتمان وحدت اشاره کرد و گفت: آسیبی که وجود دارد، جهل نسبت به اهل سنّت‌ است.  

به گزارش پایگاه اطّلاع‌رسانی اصلاح به نقل از خبرگزاری مهر، حجّت‌الاسلام فرمانیان در بخشی از سخنان خود بیان داشت: «یکی از مهم‌ترین مشکلات موجود این است که در کشور ما، بسیاری از مسئولانِ مرتبط با پرونده‌ی وحدت، در موقعیّتی‌ بودند که باید تقریب را با جان و دل قبول می‌کردند، هم در باب نظری و هم در باب عملی، اما متأسّفانه‌ برای بسیاری این مسأله‌ حلّ‌نشده است. در بسیاری از مراکز این چنین است، جایی که باید فردی تقریبی وجود داشته باشد، وجود ندارد. این باعث می‌شود که ما، در مواردی که نص‌ صریحی در مورد عملکرد تقریبی وجود دارد، وحدت را ظاهراً رعایت کنیم؛ ولی در مواردی که نص صریح نداریم -که در اکثر موارد ما خلاء‌ قوانین و رویکردهای مکتوب تقریبی داریم- ضد وحدت عمل می‌کنیم. این موارد را می‌توانم با ذکر جزییات مثال بزنم از وزارت امور خارجه، سازمان ارتباطات، مجمع تقریب، نماینده ولی‌ فقیه در امور اهل سنت و...»

وی ادامه داد: «بنده می‌توانم الآن مرکزی را معرفی کنم که صراحتاً به زیردستان خودش می‌گویند، چوب لای چرخ بگذارید تا این کار به سامان نرسد، در حالی که وظیفه‌شان صدرصد درباره‌ی وحدت است. به نظر حقیر، این جزو اساسی‌ترین مشکلاتی بوده که باعث شده، در این چند سال گفتمان وحدت به سامان نرسد.»

وی گفت: «وقتی آقایی مسئول فلان مرکز می‌شود که کارش ارتباط و تعامل با اهل سنت است؛ ولی هیچ اعتقادی به وحدت و تقریب ندارد، چه اثری دارد؟ از فلان مسئول سؤال کردیم که چرا فلان اقدام وحدتی را انجام ندادید، در پاسخ به ما گفت: «من جواب حضرت زهرا (س) را چه بدهم؟!!» با این نگاه نه‌تنها اقدام وحدتی، که بسیاری از اقدامات ضد وحدتی و ضد تقریبی هم توجیه می‌شوند.»

وی در ادامه به جهل برخی از مسئولان نسبت به اهل سنّت اشاره کرده و گفت: «آسیبی که وجود دارد، جهل نسبت به اهل سنت است. بنده موارد متعدد دیدم، که مثلاً فلان فرد بیست سال با اهل سنت تعامل داشته است، آن هم نه در ایران، بلکه در خارج از کشور مسئولیت داشته است؛ وقتی حرف‌های ما در مورد اهل سنت را می‌شنود، احساس می‌کند هیچ چیزی از اهل سنت نمی‌داند! به آن فرد گفتم در این بیست سال چگونه با اهل سنت تعامل می‌کردی؟ فاجعه‌آمیزتر این است که این آقایانی که ده سال، بیست سال، در خارج کشور مسئول بودند و با اهل سنت ارتباط داشتند ولی هیچ چیز از اهل سنت نمی‌دانند، در ایران در رأس اتاق فکرهای نظام قرار می‌گیرند و می‌شوند جزء کارشناسان اهل سنت شناس! در نتیجه می‌خواهید تصمیماتی که گرفته می‌شود، وحدتی یا دقیق باشد!؟ بعد همه تعجب می‌کنند که چرا فلان فرد یا فلان گروه را در اهل سنت از دست دادیم؟ یا چرا فلان جریان معروف در اهل سنت این‌گونه با ما برخورد کردند؟ دلیلش این است که این‌ها سنّی‌شناس نیستند! و مهم‌تر اینکه اگر کسی پیدا شد و گفت: «ای کسانی که تابه‌حال با اهل سنت بودید و تحلیل ارائه کردید، اهل سنت را درست نشناختید، اهل سنت این‌گونه که ما فکر می‌کنیم نیستند. اهل سنت را باید درست بشناسید.» هیچ‌وقت به خود اجازه نمی‌دهند که حتی کوچک‌ترین تأمّلی کنند، که نکند ما اشتباه می‌کنیم! تمام راه‌ها را بر کسانی که تحلیلی متفاوت از نگاه آن‌ها دارند، مسدود می‌کنند. نوک پیکان نقد و اتّهام، به جای آنکه‌ به سمت آن کسانی باشد که اهل سنت را اشتباه معرفی کردند، به سمت کسی است که تحلیل جدید و درستی ارائه می‌کند!»

وی در مورد آسیب‌های موجود در حیطه‌ی عملکرد صداوسیما در زمینه‌ی تقریب، گفت: «در رسانه‌های داخلی و خارجی باید از اهل سنت همراه خودمان استفاده کنیم. با رویکرد اسلام سیاسی. اگر قرار است تحلیلی ارائه بدهیم، بگذاریم آن اهل سنت تحلیل را ارئه بدهند. وقتی ما با احساس شیعی تولید برنامه بکنیم، اولین تاثیری که دارد، تحریک احساسات طرف مقابل می‌باشد. بسیاری از الفاظ ما الفاظی است که می‌تواند طرف مقابل را تحریک کند؛ زیرا ما کسی را آوردیم برایمان برنامه بسازد یا کسی را مجری گذاشتیم که تمام رفتار و سکناتش، احساسات شیعی است. به نظر بنده تمام کسانی که مسئولیّتی‌ مرتبط با این موضوعات دارند باید آموزش ضمن خدمت ببینند.»

وی در پایان بر اهمّیّت تقریب تأکید کرد و گفت: «یکی از مشکلات اساسی این است که هنوز برای مسئولین ما جا نیفتاده است که تقریب الآن از نان شب هم برای ما واجب‌تر است. اگر ما در داخل کشور درگیر جنگ بشویم، آیا اقتصاد و فرهنگ و نیروهای خوب و متدیّن‌ برای ما می‌ماند؟»